Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Οἱ ἐξουσίες τῶν ἀνθρώπων.

      

Τά θαύματα πού κανε Χριστός, γαπητοί μου, εναι πολλά καί μάλιστα εναι λα εεργετικά γιά τούς νθρώπους. Εναι σημεα τς παρουσίας του καί τς φιλανθρωπίας του. Ατά κράζουν καί βοον, τι Υός τοΘεοῦ ἦρθε στόν κόσμο. ρθε γιά νά σώσει τόν κόσμο. πό τό τόσα πολλά θαύματα, πού κανε, δύο φαίνονται νά εναι τιμωρητικά,μως  φορον τήν ψυχη φύση. Τό να εναι πού ξήρανε τήν καρπη συκιά καί τό λλο πού πέτρεψε στούς δαίμονες νά βγον πό ναν βασανισμένο νθρωπο καί νά μπον στούς χοίρους, πού βοσκαν κεκοντά.  τσι ἡ ἀγέλη τν χοίρων ρμησε  πρός τόν γκρεμό, πεσαν στή λίμνη τς Γαλιλαίας καί πνίγηκαν μέσα στό νερό. Ατά τά δύο φαίνεται νά εναι τιμωρητικά, μως χουν μέσα τους μεγάλη φέλεια γιά λους μας. Δέν εναι τς ρας νά σχοληθομε περισσότερο μέ ατά.
να πό τά εεργετικά θαύματα τοΚυρίου, πού κανε στήν Καπερναούμ, εναι θεραπεία τοπαραλύτου. Εναι κείνη περίπτωση, πού λόγτς πολυκοσμίας, κάποιοι νέβασαν τόν παράλυτο στήν σκεπή καί πόκετόν κατέβασαν μπροστά στά πόδια τοῦ ἸησοΧριστο. πολυεύσπλαχνος Κύριος θεράπευσε τόν παράλυτο καί στήν ψυχή καί στό σμα. Πολλοί ταν κενοι πού εδαν πληροφορήφηκαν τό θαμα. λοι ατοί δόξασαν τόν Θεό, πού δωσε τέτοια ξουσία στούς νθρώπους.
Τά λόγια ατά μς ποδεικνύουν τό θέμα τς σημερινς μιλίας μας. Θά δομε ποιά ξουσία καλύτερα ποιές ξουσίες δωσε Θεός στούς νθρώπους, γιατί δέν εναι μία λλά πολλές οἱ ἐξουσίες, πού μς δωσε Θεός.
Πρώτη περίπτωσις:
Ὁ ἅγιος ωάννης Θεολόγος στήν ρχή τοΕαγγελίου του γράφει: σοι δέ λαβον ατόν, δωκεν ατος ξουσίαν τέκνα Θεογενέσθαι, τος πιστεύουσιν ες τό νομα ατο. Τά λόγια ατά εναι στήν ρχή τοΕαγγελίου του καί μέσα στό εαγγελικό νάγνωσμα, πού διαβάζουμε κατά τήν πασχαλινή θεία Λειτουργία. 
Θεός μς δωσε ξουσία, νά γίνουμε παιδιά του. Εναι κάτι πολύ σπουδαο, πολύ μεγάλητιμή καίξουσία. ν γυιός νός πιγείου ρχοντα χει ξουσία καί δύναμη, φαντασθτε πόση εναι ἡ ἐξουσία τν παιδιν τοΘεο, τοορανίου ρχοντα, πού εναι Βασιλεύς τν βασιλευόντων καί Κύριος τν κυριευόντων. Σέ ποιούς Θεός δωσε τήν ξουσία; Σ᾿ ατούς πού δέχθηκαν τόν Χριστό, πού τόν πίστευσαν τι εναι Μεσσίας,Υός τοΘεο, Σωτήρας καί λυτρωτής τοκόσμου. τι εναι Κύριος τς ζως καί τοθανάτου. Εναι Κύριος, γιά νά τόν πακομε, νά φαρμόζουμε πιστά τίς ντολές του, πως κάθε δολος κτελεπιστά πάντοτε τό θέλημα τοκυρίου του. Πιστεύουμε ατό πού μολόγησε Θωμς κτώ μέρες μετά τήν νάσταση τοΧριστο: Κύριός μου καί Θεός μου.χουμε τήν λπίδα μας ποκειμένη σ᾿ Ατόν καί στηριζόμαστε σ᾿ Ατόν.
σοι τόν δέχθηκαν, δολοι ἤ ἐλεύθεροι, λληνες βάρβαροι, σοφοι σοφοί, γυνακες ἤ ἄνδρες, παιδιά γέροντες, πλούσιοι φτωχοί, λοι ξιώνονται ατς τς τιμς. σοι τόν δέχθηκαν καί παραδέχθηκαν τήν διδασκαλία του. Σέ λους δίνει-χαρίζει τό δικό του ξίωμα. κενος εναι Υός τοΘεοῦ ἀληθινός, μες γινόμαστε θετοί, λόγφιλανθρωπίας. 
Πολλοί νθρωποι υοθετον παιδιά, ταν δέν χουν. άν μάλιστα κάποιος χει να μόνο παιδί, χαίρεται γιατό, γιατί ατός μόνος θά κληρονομήσει  τά πάντα καί δέν θά χρειασθενά μοιρασθεμέ λλον τήν κληρονομιά, στε νά γίνει  φτωχότερος (λένε κάποιοι πό τούς ρμηνευτές τν γίων Γραφν). μως δέν εναι τσι τά πράγματα μέ τόν Θεό. στειλε τόν Υό του τόν μονογενστόν κόσμο, γιά νά μή εναι μόνος, λλά γιά νά υοθετηθον καί λλοι δελφοί.
Στήν Κυριακή Προσευχή, στό Πάτερ μν, Κύριός μας μς δίδαξε τι πρέπει νά προσευχώμαστε καί πς πρέπει νά προσευχώμαστε καί μάλιστα νά ποκαλομε τόν πουράνιο Θεό πατέρα μας. Ατό καί ν δέν εναι μεγίστη τιμή καί ξουσία. 
Κάποτε στά νάκτορα τς γγλίας μία πριγκίπισσα θεώρησε τόν αυτό της προσβεβλημένο πό μία κυρία τν τιμν, πό μία κόλουθό της, τελικά πό μία πηρέτριά της. Πρόσεξε, τς επε μέ αστηρό τόνο καί κουνώντας τό δάκτυλό της. πατέρας σου εναι πηρέτης καί δολος τοπατέρα μου. Κι᾿ ἐκείνη πολύ εστοχα καί μέ παρρησία τς πάντησε: Κι᾿ ἐσύ καλή μου κυρία, μή λησμονες, πώς πατέρας σου, βασιλιάς, εναι δολος τοῦ ἐπουράνιου πατέρα μου, τοΘεομου. 
Ατό μή μς διαφεύγει ποτέ, τι δέν εμαστε πλοῖ ἄνθρωποι, παρακατιανοί, δίχως ξία. Εμαστε παιδιά τοΘεοτοῦ ὑψίστου, κάτι πού εναι μεγίστη ξουσία γιά μς τούς χριστιανούς. Προσοχή λοιπόν στή ζωή μας, μή λερώσουμε τό νομά μας, τήν καταγωγή μας, μή προσβάλουμε τόν Πατέρα μας. Νά κρατήσουμε τήν ξιοπρέπειά μας.
λλη ξουσία:
Θεός πλασε τόν νθρωπο κατ᾿ εκόνα του. Τόν στόλισε μέ χαρίσματα, δυνάμεις, τούς δωσε ξουσία πάνω στά πόλοιπα δημιουργήματα. Βασιλέα τς κτίσεως τόν κανε. τσι ὁ ἀδύναμος, μικρός νθρωπος πέταξε τίς θάλασσες καί τούς κεανούς μέ μικρές βαρκολες τεράστια περωκεάνια. Κατέκτησε τούς αθέρες μέ τά εροσκάφη. γινε στροναύτης, πέταξε στό σύμπαν, πάτησε σέ λλους πλαντες. Πέτυχε πράγματα, πού φαινόταν φάνταστα καί διανόητα.
πάρχουν δημιουργήματα τοΘεομέ περισσότερα καί μεγαλύτερα σωματικά χαρίσματα πό τόν νθρωπο. Π.χ. τό λιοντάρι εναι πιό δυνατό, ὁ ἀετός βλέπει πολύ καλύτερα. Ὁ ἐλέφαντας σηκώνει περισσότερο βάρος. καμήλα ντέχει πολύ περισσότερο στή ζέστη, στήν πείνα καί στήν δίψα. Τό λάφι τρέχει γρηγορότερα. σκύλος χει ξύτερη κοή, κλπ. Καί μως ὁ ἄνθρωπος τά θεσε λα ατά κάτω πό τήν ξουσία του καί γινε βασιλιάς τους. Εναι κορωνίδα καί βασιλιά τς κτίσεως. 
Πάρα πολύ ραα μς τό λέει ὁ ὄγδοος (Η΄) ψαλμός τοΔαβίδ: Τί στιν νθρωπος, τι μιμνήσκει ατο; υός νθρώπου τι πισκέπτει ατόν; λάττωσας ατόν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξκαί τιμῇ ἐστεφάνωσας ατόν καί κατέστησας ατόν πί τά ργα τν χειρν σου. Πάντα πέταξας ποκάτω τν ποδν ατο, πρόβατα καί βόας πάσας, τι δέ καί τά κτήνη τοπεδίου. Τά πετεινά τοορανοκαί τούς χθύας τς θαλάσσης, τά διαπορευόμενα τρίβους θαλασσν. 
Πιό πλ: Τί εναι ὁ ἄνθρωπος μπροστά στά σπουδαα δημιουργήματά σου, στε νά καταδέχεσαι νά τόν νθυμσαι καί πολύ περισσότερο ποιά ξία χει, στε νά τόν πισκέπτεσαι τόσο πατρικά; να σημεο, να σημαδάκι εναι, να μηδενικό μπροστά σ᾿ ατά πού κανες.  νθρωπος σεί χόρτος αἱ ἡμέραι ατο, λέει σέ λλο σημεο ἡ Ἁγία Γραφή. Τόν κανες λίγο κατώτερο πό τούς γγέλους σου, μέ δόξα καί τιμή τόν στεφάνωσες, μέ τό νά τόν γκαταστήσεις βασιλέα πάνω σέ λα τά δημιουργήματά σου. λα δηλαδή τά πέταξες κάτω πό τά πόδια του, χι μόνο τά κατοικίδια  ζα, τά πρόβατα καί τά βόδια, λλά καί τά γρια τίθασα θηρία τς παίθρου, τά ταχύτατα πτηνά τοορανοκαί τά ψάρια τς θάλασσας, πού διασχίζουν τούς πρόσιτους  δάτινους δρόμους τν θαλασσν. 
(δῶ ὁ ψαλμωδός θαυμάζει τήν συγκατάβαση τοΘεο). Σ᾿ ατοτοῦ ἀνθρώπου τό κεφάλι βαλε λαμπρό βασιλικό στεφάνι. Τόν κανε βασιλιά καί κορωνίδα τς φύσεως. 
Τά πιό πάνω τά βλέπουμε καί στήν δημιουργία τν πρωτοπλάστων. Διαβάζουμε στό βιβλίο τς Γενέσεως κεφ. 1, στίχος 26: ρχέτωσαν τν χθύων τς θαλάσσης καί τν πετεινν τοορανοκαί τν κτηνν καί πάσης τς γς καί πάντων τν ρπετν τν ρπόντων πί τς γς.
δωσε Θεός στόν νθρωπο τό χάρισμα τς ερωσύνης. Τήν ξουσία νά κυβερνάει καί νά κατευθύνει ψυχές. Θεο χάρισμα, χάρις γία, τό σπουδαιότερο καί τιμιώτερο πό λα τά λλα, πό λες τίς πίγειες  ξουσίες. Γιατό καί τό ερατικό ξίωμα λέγεται γγελικό. Ἡ ἱερωσύνη εναι να μέγα καί συνεχές θαμα, πού περγάζεται φιλανθρωπία τοΘεο. σοι δέχονται πό τόν Θεό ατήν τήν ξουσία, γίνονται τρόπων μέτοχοι καί θρόνων διάδοχοι τν γίων ποστόλων.
Εναι πολύ σπουδαα, μέχρι καί φοβερά ατά πού λέει ὁ ἅγιος ωάννης Χρυσόστομος: Οτήν γν οκοντες καί ν ταύτποιούμενοι τήν διατριβήν, τά ν ορανος διοικεν πετράπησαν καί ξουσίαν λαβον, ν οτε γγέλοις οτε ρχαγγέλοις δωκεν Θεός. 
χουμε τήν ξουσία, τήν δύναμη καί τήν κανότητα νά τελομε  τά για Μυστήρια, τό Μυστήριο τν Μυστηρίων, τήν Θεία Εχαριστία. Νά συνεχίζουμε τόν Μυστικό Δεπνο, πού τέλεσε Χριστός στό περον τς ερουσαλήμ. Εναι φοβερό καί σύλληπτο, δέν τό χωράει νθρώπινος νος, οτε ποτέ μποροσε κανείς νά τό διανοηθε, ν δέν καμνε καί δέν τό δίδασκε ὁ ἴδιος Κύριος, νά χεις μπροστά σου ψωμί καί κρασί καί σέ μιά στιγμή, μέ ναν λόγο τοῦ Ἱερέως, νά γίνεται σμα καί Αμα Χριστο
χουμε τήν ξουσία νά συγχωρομε μαρτίες, κάτι πού μόνο Θεός κάνει. χουμε τήν ξουσία νά λευθερώνουμε ψυχές πό τά νύχια καί τά δόντια τοθηρίου, πού λέγεται διάβολος. Νά τίς ρπάζουμε πό τήν κόλαση καί νά τίς προσφέρουμε στόν Θεό, νά τίς βάζουμε στόν παράδεισο. ποιες μαρτίες συγχωρομε, τίς συγχωρεκαί Θεός. σες δέν τίς συγχωρομε, οτε Θεός τίς συγχωρε.πότε, γιά νά συγχωρηθον οἱ ἁμαρτίες μας στόν ερέα θά προσφύγουμε, κάτω πό τό πετραχήλι του θά γονατίσουμε. Δέν θά πμε οτε στήν Παναγία, οτε στούς γίους στίς εκόνες. Κανείς λλος κτός πό μς δέν χει ατήν τήν ξουσία.σως κούγεται παράξενο στά ατιά μας, εναι μως ληθινό. μες διά τν γίων Μυστηρίων, καθορίζουμε σέ ποιν νθρώπων τίς ψυχές θά μπεῖ ὁ Χριστός καί σέ ποιές χι. Ατά πού κάτω ργάζονται οἱ Ἱερες, ατά πάνω στόν ορανό πικυρώνει Θεός. 
λλη περίπτωσις: χουμε τήν ξουσία νά εμαστε συνεργοί Θεο. Συνεργοί γιά τήν σωτηρία τν νθρώπων, τό επαμε πιό πάνω. Τώρα θά πομε τό λλο, συνεργοί Θεοες βοήθειαν καί διαδοχήν τογένους τν νθρώπων.
Θεός, γαπητοί μου, μπορενά κάνει πάντα. Πάντα δύνασαι, λέει ἡ Ἁγία Γραφή, δυνατεδέ σοι οδέν. Δέν πάρχει κάτι πού δέν μπορενά τό κάνει. κ τομηδενός καί μόνο μέ τόν λόγο του κανε τά πάντα, τόν κόσμο λο. Γιά νά δείξει τήν νωτερότητα τοῦ ἀνθρώπου, δέν ρκέσθηκε στόν λόγο του, λλά καί νήργησε.  πλασε τόν δάμ πό χμα καί πό τήν πλευρά τοῦ Ἀδάμ δημιούργησε τήν Εα.κόμη, πως λεγε Τίμιος Πρόδρομος στά πλήθη πού πήγαιναν νά βαπτισθον, δύναται Θεός κ τν λίθων τούτων γεραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ. Θεός καί πό τίς πέτρεςκόμη μπορενά κάνει παιδιά. Καί μως δέν τό κάνει, δέν φέρνει παιδιά στόν κόσμο, ν δέν τό θέλει ὁ ἄνθρωπος. Τόση ξουσία δωσε στόν νθρωπο, τόσο πολύ τόν τίμησε. ν δέν τό θέλει ὁ ἄνθρωπος, δέν γεννιονται, δέν ρχονται παιδιά στόν κόσμο. Εναι ὁ ἄνθρωπος συνδημιουργός μέ τόν Θεό. Εναι τεκνογονία κάτι μεγάλο, σπουδαο, γιο, φοδι᾿ ατς σώζεται ὁ ἄνθρωπος, πως λέει ὁ ἀπόστολος Παλος.
κόμη διαβάζουμε στά ερά Εαγγέλια, τι ὁ Ἰησος Χριστός δωσε ξουσία στούς μαθητάς του, τοπατεν πάνω φεων καί σκορπίων καί πί πσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθρο. Σέ λλο σημεο λέει, δωκεν ατος ξουσίαν κατά πνευμάτων καθάρτων... καί θεραπεύειν πσαν νόσον. Καί λλοπάλι γράφει Ματθαος, τι Κύριος δωσε τίς παρακάτω παραγγελίες: Νά θεραπεύετε τούς ρρώστους, νά γιατρεύετε τούς λεπρούς, νά νασταίνετε τούς νεκρούς, νά κάνετε καλά τούς δαιμονισμένους. 
Στό τέλος τοκατά Μρκον Εαγγελίου διαβάζουμε: Μέ τήν πίκληση τοῦ ὀνόματός μου θά διώχνουν δαιμόνια, θά μιλον νέες γλσσες, καί ν πιάνουν φίδια στά χέρια τους πίνουν κάτι δηλητηριδες, δέν θά παθαίνουν τίποτε. Θά βάζουν τά χέρια τους πάνω σέ ρρώστους καί θά τούς θεραπεύουν.
λα ατά συνέβησαν καί ξακολουθον νά συμβαίνουν μέσα στή ζωή τς κκλησίας μέ τήν δύναμη τοΧριστο, τοῦ ἀληθινοΘεο. πιτέψτε μου νά ναφέρω κάποια παραδείγματα.
Θαύματα πολλά καμναν οἱ ἅγιοι πόστολοι. Θαυματουργοσε κόμη καί σκιά τοΠέτρου καί τά μαντήλια τν ποστόλων. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος νέστησε τήν Ταβιθστήν όπη, νῷ ὁ ἀπόστολος Παλος τόν νεαρό Ετυχο στήν Τρωάδα. 
ρριχναν τούς γίους στά θηρία κι᾿ ἐκενα δέν τούς πείραζαν, δέν τούς τρωγαν. Ατό εχε π᾿ ὄψι του ὁ ἅγιος γνάτιος Θεοφόρος καί σκεπτόταν μήπως, ταν τόν ρίξουν στά λιοντάρια, στό κολοσσαο τς Ρώμης, κενα δέν τόν φνε. τσι γραψε στήν πιστολή του πρός Ρωμαίους, καί ν κόμη κενα δέν θέλουν, γώ θά τά κολακεύσω, θά τά παροτρύνω νά μέ φνε.
Κάποια πράγματα πό τήν πρωτομάρτυρα γία Θέκλα. Τήν ριξαν σέ γρια θηρία, λεοντάρια καί ρκοδες, γιά νά τήν κατασπαράξουν. κενα μόλις τήν πλησίασαν, σταμάτησαν πότομα καί κάθισαν κοντά της. Κουνοσαν τήν ορά τους καί τς γλυφαν τά πόδια, γιατί τήν προστάτευε γγελος Κυρίου, διαβάζουμε στό συναξάρι της.
Τήν λλη μέρα τήν ξαναέριξαν  στά θηρία. Μία λέαινα στεκόταν κοντά της καί δέν φηνε κανένα θηρίο, νά τήν πλησιάσει.
Στή συνέχεια τήν πέταξαν σέ μία λίμνη, πού εχε σαρκοβόρα ψάρια. Στή στιγμή φωτιά δυνατή πεσε πό τόν ορανό καί καυσε  λα τά σαρκοβόρα ψάρια τς λίμνης.
λλη φορά τήν ριξαν στή φωτιά. Ἡ ἁγία στάθηκε ρθια μέ σηκωμένα τά χέρια καί τά βλέμματα στόν ορανό. Τήν δια στιγμή καθαρός ορανός γέμισε σύννεφα βαριά. πεσε δυνατή βροχή, πού σβυσε τήν φωτιά.
κόμη τήν ριξαν μπροστά σέ δύο ταύρους, τούς ποίους προσπαθοσαν νά ξαγριώσουν, γιά νά τήν σκοτώσουν. κενοι μως μειναν κίνητοι, δέν τήν πείραξαν καθόλου.
ς θυμηθομε καί τόν γιο Γεώργιο, τόν μεγαλομάρτυρα. Μεταξύ πολλν λλων τοξέσχισαν τίς σάρκες μέ εδικό τροχό πό μαχαίρια, τόν ριξαν σέ λάκκο μέ σβέστη, τόν νάγκασαν νά βαδίζει μέ πυρωμένα παπούτσια, πού εχαν μέσα καρφιά. πό λα ατά διέμεινε σος καί βλαβής. 
Κάποιος μάγος θανάσιος τοίμασε δύο ποτήρια μέ σχυρά δηλητήρια, διαφορετικά τό να πό τό λλο. Τό να,ποιος τό πινε, τρελενόταν, νμέ τό λλο πέθαινε. Ὁ ἅγιος Γεώργιος πιε καί τά δύο, χωρίς νά πάθει τίποτε πολύτως. τσι ναγκάσθηκε μάγος νά μολογήσει πίστη στόν ησοΧριστό καί ατό γινε ατία νά τόν ποκεφαλίσουν.
Νά θυμηθομε τώρα δύο περιστατικάπό τό μαρτύριο τςγίας Παρασκευς. Τήν βαλαν σ᾿ ἕνα καζάνι, πού κόχλαζε τό νερό μαζί μέ πίσσα καί λάδι.Ἡ ἁγία δέν καιγόταν, λλά δροσιζόταν κεμέσα. Φάνηκε παράξενο στόν ατοκράτορα καί τς επε νά τορίξει λίγο νερό, γιά νά δεγιατί δέν καίγεται. Πρε μέ τήν χούφτα της καί τοῦ ἔριξε στό πρόσωπο. μέσως κάηκε τό πρόσωπό του καί τυφλώθηκε.
Τήν δήγησαν μέσα στό στάδιο, που λευθέρωσαν ναν δράκοντα, να τεράστιο φίδι, γιά νά τήν κατασπαράξει. κενο σάν τήν εδε, ρμησε κατ᾿ ἐπάνω της. Ἡ ἁγία πό μακρυά τό σταύρωσε κι᾿ ἐκενο, σάν νά τό χτύπησε να μεγάλο μαχαίρι, κόπηκε στά δύο. 
ς δομε καί να περιστατικό πό τόν γιο Πολύκαρπο, τόν πίσκοπο Σμύρνης.
Σέ λικία 86 τν τόν πραν καί τόν ριξαν στή φωτιά, λλ᾿ οφλόγες καναν καμάρα καί δέν τόν καψαν. Σεβάσθηκαν τόν γηραιό πίσκοπο. Ατούς πού σεβάσθηκαν τά γρια θηρία καί φωτιά, δέν σεβάσθηκαν οἱ ἄνθρωποι. Γιά μιά κόμη φορά ποδεικνύεται σωστό ατό πού λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες: Ὁ ἄνθρωπος πού δέν χει Θεό μέσα του, πού ζεμακρυά πό τόν Θεό κτηνώδης γίνεται δαιμωνιώδης. Μλλον δέ πολύ χειρότερος, φοτά κτήνη σέβονται τούς γίους τοΘεο.
Βλέπουμε λοιπόν, πς Χριστός δέν λέει ψέματα, δέν δίνει ποσχέσεις, πού δέν τίς κρατάει. λα σα επε, σα ποσχέθηκε εναι λήθεια. παληθεύονται καί γίνονται μέ κάθε λεπτομέρια. κάθε γιος, ετε μάρτυς ετε σιος, χει πολλά νά μς πεκαί νά μς διδάξει. Χριστός μς δωσε τήν δύναμη καί τήν ξουσία νά νικομε τά τρία μεγάλα κακά: τόν διάβολο, τόν κόσμο καί τόν κακό αυτό μας, δηλαδή τά πάθη καί τίς δυναμίες μας. ρκεῖ ἐμες νά τό θέλουμε καί νά χρησιμοποιομε τά πλα, πού κενος μς δωσε.
ς θυμηθομε γιά λίγο τόν πόστολο Παλο, πού λεει, τι σέ λους δωσε Θεός χαρίσματα, νάλογα μέ τήν δεκτικότητα καί τήν πίστη τοκαθενός. Πόσο πλησιάζουμε τόν Θεό καί μέ ποιό σκεος κρατώντας στά χέρια τόν πλησιάζουμε. λλος πλησιάζει μέ μικρό ποτήρι, πού χει μέγεθος  δαχτυλήθρας. λλος χει σάν τό ποτήρι τοκαφέ τονερο, κάποιος λλος κρατάει κανάτα καί κάποιος λλος πλησιάζει μέ βαρέλι. νάλογα μέ ατά καί Θεός δίνει τήν χάρη του καί τήν ελογία του, θά γεμίσει τό δοχεο, πού κρατμε στά χέρια μας. 
στε, γαπητοί μου, χουμε λοι μας χαρίσματα καί ξουσίες πό τόν Θεό. Δέν εμαστε νθρωποι πλοκαί παρακατιανοί. Δέν εμαστε φτωχοσυμπέθεροι. Τογάρ καί γένος σμέν, επε ὁ ἀπόστολος Παλος στούς θηναίους, πάνω πό τόν ρειο Πάγο. Εμαστε παιδιά τοΘεο, νήκουμε στή γενιά του. Δέν εμαστε γαλαζοαίματοι, πως τσι θεωροσαν τούς βασιλες καί τούς εγενες τς γγλίας καί τς Γαλίας. Εμαστε παιδιά τοΘεο. Μέσα μας ρέει αμα Θεο, τοῦ ἸησοΧριστο. ν σκεφτομε πόσες φορές κοινωνήσαμε, πόσο Αμα Χριστοδεχθήκαμε μέσα μας, λόκληρα για Ποτήρια θά γεμίζαμε, φιάλες λόκληρες μέ Αμα Χριστοθά κάμναμε. 
να τροπάριο τς κοιμήσεως τς Θεοτόκου λέει: Συγγενος οκειότητος μή πιλάθ, Δέσποινα. Παναγία μου, μή ξεχνς μς τά παιδιά σου, μς πού εμαστε συγγενες σου.χουμε συγγένεια ξ αματος μέ τήν Παναγία. Μέσα μας ρέει τό θεωμένο Αμα τοΧριστο, πού πρε πό τήν Παναγία καί τό ποο παίρνουμε μες διά τς θείας Κοινωνίας. Ατό εναι δύναμή μας, χάρις, ελογία καί ἡ ἐξουσία πού χουμε πό τόν Θεό. Νά προσέξουμε πάρα πολύ, λα σα μς δωσε Θεός νά τά χρησιμοποιομε, χι γιά τήν κόλασή μας, (γιατί δυστυχς ατό γίνεται πολλές φορές), λλά γιά τήν σωτηρία μας, γιά τήν δόξα τοΘεο καί τό καλό τν λλων.
Σύμφωνα μέ τήν γία Γραφή, γαπητοί μου, ὁ ἄνθρωπος μποροσε νά ζήσει ρμονικά μέσα στόν παράδεισο. ρμονικά μέ τόν Θεό, τόν συνάνθρωπό του καί τήν φύση. Ετυχισμένος θά ργαζόταν γιά τήν προστασία τοπαραδείσου. ργάζεσθαι ατόν καί φυλάττειν, ταν ἡ ἐντολή τοΘεο. Μιά χαρούμενη καί γιεινή γυμναστική θά καμνε, ατό θά ταν ἡ ἐργασία του, καί θά εχε τά πάντα στήν διάθεσή του. Ἡ ἔννοια τς λλειψης τς στέρησης δέν θά πρχε ποτέ στή ζωή του. λα θά φταναν καί θά περίσσευαν.
μως ὁ ἄνθρωπος δέν μεινε κανοποιημένος μέ ατά. Θέλησε περισσότερα, χι γιατί πραγματικά τά εχε νάγκη, λλά πό γωϊσμό καί ματαιοδοξία. κανε κατάχρηση τς ξουσίας, πού τοῦ ἔδωσε Θεός. τσι χασε τόν παράδεισο. 
Καί σήμερα πό πληστία κάνει τό διο καί χειρώτερο. πιδιώκει νά πλουτίσει περισσότερο, πό σο χρειάζεται, γιά νά κανοποιήσει τίς πραγματικές του νάγκες. Καί σήμερα κόβει τόν παγορευμένο καρπό. περβαίνει δηλαδή τίς δυνατότητες τς γς. ντλεπερισσότερο νερό πό τήν δυνατότητα τς γς νά ναπαράξει. Σκορπίζει περισσότερα καυσαέρια πό τήν δυνατότητα τς τμόσφαιρας νά ατοκαθαριστε. Τρώει περισσότερο κρέας πό τήν δυνατότητα ναπαραγωγς τν ζώων. Κόβει δέντρα πολύ περισσότερα πό τήν δυνατότητα τς ναπλήρωσής των. Μέ ατά δημιουργήσαμε τήν λεγόμενη οκολογική κρίση.
Βασιλιάς εναι ὁ ἄνθρωπος, χει ξουσία πάνω στή φύση, λλά πρέπει νά τόν χαρακτηρίζει μιά πατρική καί προστατευτική διάθεση.  Νά νοιάζεται γιά τήν εημερία τολαοτου. Νά φροντίζει νά τόν προστατέψει πό κάθε χθρό. Δυστυχς μως δέν φέρθηκε σάν καλός βασιλιάς, λλά σάν κμεταλλευτής  καί κατακτητής, σάν τύρανος. τσι φτάσαμε στό σημεο νά καταστρέφουμε καί νά χάνουμε τήν φύση.
καταδυναστευτική διάθεση τοῦ ἀνθρώπου δέν σταματάει  στήν φύση. Προχωράει καί στόν συνάνθρωπό του, καί τσι ξελίσσεται σέ κανιβαλισμό. σως δέν τρώει νθρώπινο κρέας, πως παλαιότερα. μως νθρωπος καταδυναστεύει τόν συνάνθρωπό του μέ πολλούς καί ποικίλους τρόπους. Κυβερντες καταπιέζουν τούς λαούς τους, ργοδότες κμεταλλεύονται τούς ργάτες τους, πλούσιοι τούς φτωχούς τούς λιγότερο πλούσιους. Καί φυσικά τό πρόβλημα ξεκινάει πό τόν παράνομο πλουτισμό, πό τήν πληστία  καί τήν ματαιοδοξία. Λησμονομε τι ἡ ἐξουσία, πού μς δωσε Θεός, μετατρέπεται σέ διακονία τν νθρώπων καί τς φύσεως. Προστατεύουμε καί περιποιούμεθα τήν φύση, τό βασίλειό μας, τό σπίτι μας, τήν πηγή τς ζως μας. Συμπάσχουμε μέ κάθε νθρωπο, πού σθενεκαί δοκιμάζεται. 
Οσκέψεις ατές μς μεταφέρουν στό εαγγελικό νάγνωσμα τς Ε΄Κυριακς τν νηστειν. Τά δύο δέλφια,άκωβος καί ωάννης, παιδιά τοΖεβεδαίου, πλησιάζουν τόν ησοΧριστό καί ζητον μία χάρη. ταν θά λθει μέ τήν δόξα του, νά τούς δώσει ξιώματα, θέσεις τιμητικές, πρωτοκαθεδρίες νά καθήσει ὁ ἕνας στά δεξιά καί ὁ ἄλλος στά ριστερά του στή Βασιλεία του. Τότε Κύριος μεταξύ τν λλων τούς επε: Ξέρετε τι ατοί πού θεωρονται γέτες τν θνν, σκον πόλυτη ξουσία πάνω τους, καί οἱ ἄρχοντές τους τούς καταδυναστεύουν. Σ᾿ἐσς μως δέν πρέπει νά συμβαίνει ατό, λλά ποιος θέλει νά γίνει μεγάλος νάμεσά σας πρέπει νά γίνει πηρέτης σας, καί ποιος πό σς θέλει νά εναι πρτος, πρέπει νά γίνει δολος λων. 
φιλαρχία καί ρχομανία, ἡ ἐμπαθής πιθυμία γιά τήν κατάκτηση τς ξουσίας, πιτυγχάνεται μέ δικα μέσα καί νομους τρόπους καί σκεται μέ χυδαο τρόπο, μειωτικό, προσβλητικό καί καταπιεστικό. 
λεγε μακαριστός π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος γιά τέτοιους ρχοντες, φτωχέ λαέ, δέν σέ πονον ς πί τό πλεστον, λλά κμεταλλεύονται τά βάσανά σου. Σέ χειροτονία πισκόπου  στήν Κωνσταντινούπολη λεγε ὁ  Οκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαος: Ἡ ἐμπαθής καί παράφορη πιθυμία γιά ξουσία, γιά τήν μάταιη νθρώπινη δόξα, γιά τήν κυριαρχία πάνω στούς δελφούς καί γενικά πάνω στά πράγματα τοκόσμου τούτου, παραμορφώνει στόν νθρωπο τήν εκόνα τοΘεο, καί τόν κάνει νά προσκυνάει τόν πειραστήν, δηλαδή τόν διάβολο, πού πείραξε τόν διο τόν Χριστό, πού κυριεύει ζώντων καί νεκρν. Θά σοδώσω ατήν τήν ξουσία, άν πέσεις καί μέ προσκυνήσεις.
Επε Κύριος, οχ οτω δέ σται ν μν. Δέν πρέπει νά πάρχουν, νά συμβαίνουν ατά νάμεσά σας. Δέν πρέπει σες νά κάνετε τέτοια πράγματα.μες οἱ ὑποτιθέμενοι χριστιανοί, τά πιστά μέλη τς κκλησίας, δέν μπορομε νά κάνουμε ,τι οἱ ἄπιστοι καί οἱ ἄθεοι. δική μας ξουσία εναι πνευματική, εναι διακονία γάπης, νά προσφέρουμε μέ ταπείνωση καί νά θυσιαζώμαστε γιά τούς λλους. 
Κάποιος πού δέν πιστεύει, φέρεται σάν τύρανος καί κέρβερος στήν οκογένειά του, πότομα στήν σύζυγό του, βάναυσα στά παιδιά του. Δέν μπορενά κάνει ατά καί νας πιστός. Ὁ ἄλλος χει διπλζωή, διατηρεπαράνομο δεσμό. Δέν εναι δυνατόν νά ζεῖ ἔτσι καί νας πιστός.
 Ἕνας θεος κάνει πολιτικό γάμο, γιατί δέν θέλει νά πατήσει στήν κκλησία. Μέ γειά του μέ χαρά του, ατός εναι συνεπής στίς πεποιθήσεις του. Δέν εναι μως σωστό νά τό κάνει καί κάποιος πού θέλει νά λέει τι πιστεύει καί μς παριστάνει τόν χριστιανό. Γιά τόν πιστό ατό εναι διανόητο. πολιτικός γάμος δέν προσφέρει κάτι περισσότερο, πού δέν μπορενά προσφέρει θρησκευτικός γάμος.
Εναι γνωστό σέ λους, τι μέσα στήν μουσουλμανική θρησκεία ογυνακες δέν χουν ξία. Οἱ ἄντρες κακοματαχειρίζονται τίς γυνακες τους, χωρίς ατές νά μπορον νά διαμαρτυθον καί νά βρον τό δίκαιό τους. Πολλές φορές τίς κακοποιον καί τίς χτυπον βάναυσα, περβολικά. Κάποια λβανή πήκοος χοντας ατά π᾿ ὄψιν πεφάσισε νά βαπτισθε, νά γίνει χριστιανή καί νά παντρευτή ναν χριστιανό. Μέ ατόν, σκέφθηκε, θά περάσω πολύ καλύτερα. Τό ποτέλεσμα; τρωγε ξύλο πό τόν χριστιανό σύζυγό της!! Οχ οτως σται ν μν. Δέν μπορομε μες οἱ ἄνθρωποι τοΘεονά κάνουμε τέτοια πράγματα, δέν πιτρέπεται. Ποιός μς δωσε τό δικαίωμα καί τήν ξουσία; 
Μς δωσε Θεός τήν ξουσία, τό επαμε πιό μπροστά, νά εμαστε συνεργοί καί βοηθοί του στήν γέννηση παιδιν, στόν ρχομό νέων νθρώπων στόν κόσμο. Ατήν τήν ξουσία θά τήν χρησιμοποιομε, πως θέλει Θεός. πως κενος ρίζει. Δέν μπορομε νά σκοτώνουμε τά παιδιά μας. Ποιός μς δωσε τό δικαίωμα νά γίνουμε δολοφόνοι, ποιός μς δωσε τήν ξουσία νά γινώμαστε γκληματίες καί νά γεμίζουμε τούς πονόμους τν κλινικν καί τν νοσοκομείων μέ νεκρά μβρυα; Καί ατά, παρακαλ,  μέσα στήν ρθόδοξη λλάδα σήμερα πολογίζονται 500 χιλιάδες. Ναί, καλά τό κούσατε, 500 χιλιάδες παιδιά γίνονται κομμάτια κάθε χρόνο, πειδή τσι τό θέλουν οἱ ἄσπλαχνοι γονες τους καί κάποιοι συνείδητοι γιατροί. Δέν εναι γενοκτονία λλήνων πό λληνες; Ὁ Ἡρώδης πού σκότωσε μόνο 14.000 νήπια, εναι γιος μπροστά σέ τέτοιους γονες καί γιατρούς.
γαπητοί μου,
Τό επαμε καί τό ξαναλέμε, γιά νά τελειώσουμε. Θεός μς δωσε πολλές ξουσίες καί ατό περιποιεσέ μς μέγαλη τιμή καί δόξα. λες ατές τίς ξουσίες πρέπει νά τίς σκομε πως θέλει κενος πού μς τίς δωσε. 

Κάθε χριστιανός μέ τήν βάπτισή του μετέχει στό τριπλό ξίωμα τοΚυρίου, στό βασιλικό, προφητικό καί ρχιερατικό.  Κάθε νας πό μς εναι βασιλιάς, διδάσκαλος καί ερεύς. ν κάποιον πρέπει νά στριμώξουμε, νά τοβάλουμε μυαλό, νά τόν νακαλέσουμε στήν τάξη, ατός εναι ὁ ἑαυτός μας. Νά μάθουμε λοιπόν νά γίνουμε νθρωποι τοΘεοκαί τήν ξουσία πού μς δωσε Θεός, νά τήν χρησιμοποιομε γιά τήν δική του δόξα, πως δωσιν μν τά καλά ργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα μν τόν ν τος ορανος. Νά τήν χρησιμοποιομε κόμη γιά τήν διακονία τοῦ ἀδελφομας καί σωτηρία τς ψυχς μας. μήν.-

Δεν υπάρχουν σχόλια: