Ἡ ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἑορτή δεσποτική, ἀπό τίς μεγαλύτερες τῆς Ἐκκλησίας μας. Τρία σημεῖα θά πάρουμε ἀπό αὐτήν, γιά νά τά σχολιάσουμε ἀπό λίγο.
Α). Πολλές φορές ὁ Κύριος ἐτόνισε, ὅτι δέν ἦρθε νά καταλύσει, νά καταργήσει τόν Νόμο καί τούς Προφῆτες, ἀλλά νά τόν ἐκπληρώσει, νά τόν ἐφαρμώσει. Τήν ὄγδοη ἡμέρα μετά τήν γέννησή του περιετμήθη τήν σάρκα, ὅπως ὥριζε ὁ Νόμος καί ἔλαβε τό ὄνομα Ἰησοῦς, ὅπως εἶπε ὁ ἄγγελος στήν παναγία μητέρα του, πρίν ἀκόμη συλληφθεῖ στήν κοιλιά της.
Ἐμεῖς παίρνουμε τό ὄνομα μετά τήν γέννησή μας, ἐνῷ ὁ Ἰησοῦς πῆρε τό ὄνομά του προτοῦ γεννηθεῖ, γιατί ὑπῆρχε καί πρίν ἀπό τήν γέννησή του. Ὀνομάσθηκε δέ Ἰησοῦς, ἐπειδή τό ἔργο του ἦταν ἔργο σωτῆρος.
Ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ, σύμφωνα πάντα μέ τόν Νόμο, παρότι δέν ὑπῆρχε λόγος καί ἀνάγκη γιά τήν Παναγία, ἀλλά γιά νά ἐκπληρώσει τόν Νόμο, ἀνέβηκε μέ τόν Ἰωσήφ στά Ἱεροσόλυμα καί πρόσφεραν τόν Κύριο, ὅπως ὥριζε ὁ Νόμος.
Λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: Ἡ διάταξις τοῦ Νόμου ἀφοροῦσε γονεῖς καί παιδιά πού ἐγεννῶντο ἀπό συζυγική ἕνωση. Αὐτοί ἐχρειάζοντο καθαρισμό. Στήν περίπτωση τοῦ Χριστοῦ δέν ὑπῆρχαν γεννήτορες, ἀλλά μόνο μητέρα καί αὐτή Παρθένος. Ἔχουμε γέννηση μέ ἄσπορη σύλληψη, ὁπότε δέν ὑπῆρχε λόγος καί ἀνάγκη καθαρισμοῦ. Αὐτό πού ἔκαναν ἦταν ἔργο ὑπακοῆς. Μέ αὐτήν τήν ὑπακοή στό Νόμο τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ὁ Κύριος ἐθεράπευσε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἀρρώστεια πού προκάλεσε ἡ ἀνυπακοή τῶν Πρωτοπλάστων.
Ἀνέβηκαν γιά νά προσφέρουν τήν θυσία, ἕνα ζεῦγος τρυγόνων ἤ δύο νεουσούς περιστερῶν. Ἔγιναν ὅλα τυπικά καί σύμφωνα μέ τόν Νόμο. Τόν ἐφαρμόζουν πιστά μέ τό νί καί μέ τό σίγμα. Τά τρυγόνια καί τά περιστέρια εἶναι ἀπό τά πιό καθαρά πτηνά. Καθαρά καί ἀπό τά καλύτερα πάντοτε προσφέρουμε στόν Θεό.Ἔπρεπε νά εἶναι δύο, γιατί δύο εἶναι οἱ φύσεις τοῦ Χριστοῦ. Τό ἕνα τό θυσίαζαν καί τό ἄλλο τό ἄφηναν ἐλεύθερο. Ἡ ἀνθρώπινη φύσις τοῦ Χριστοῦ ἔπαθε πάνω στό σταυρό, ἐνῷ ἡ θεία φύσις ἀπαθής διέμεινε.
Τό δίδαγμα μέχρι τώρα εἶναι, ὅτι, ὅταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριος καί Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἐκπληρώνει πρόθυμα τόν Νόμο, ὅταν ἡ Παναγία Μητέρα του Θεοῦ μας ἐφαρμώζει ὅλες τίς διατάξεις τοῦ Νόμου, πόσο περισσότερο ἐμεῖς εἴμαστε ὑποχρεωμένοι καί ἀναγκασμένοι νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν θά λέμε στό Πάτερ ἡμῶν ἁπλῶς καί μόνο "γενηθήτω τό θέλημά σου", ἀλλά θά τό ἐφαρμόζουμε καί θά τό ἀκολουθοῦμε πιστά σέ ὅλη μας τήν ζωή.
Β). Ὁ πρεσβύτης Συμεών δέχθηκε τόν Χριστό στήν ἀγκαλιά του. Δόξασε τόν Θεό καί ἀπευθυνόμενος στήν Παναγία τῆς εἶπε λόγια σοβαρά καί ἀξιοπρόσεκτα. Τήν ψυχή σου θά διαπεράσει ρομφαία, μαχαίρι δίκοπο καί κοφτερό. Δέν θά μείνεις καί σύ ἐκτός πειρασμοῦ, ἐπειδή συμφώνησες νά γίνεις μητέρα τοῦ δημιουργοῦ σου, ἐπειδή δέχθηκες νά γεννήσεις τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ἔκρινες καλό νά τοῦ δανίσεις τήν σάρκα σου, ἐπειδή ἡ κοιλιά σου ἔγινε δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπειδή συνέλαβες χωρίς πείρα γάμου. Οὔτε ἐσύ θά μείνεις ἐκτός πειρασμοῦ, ἀλλά καί ἐσένα τήν ἴδια μία ρομφαία θά διαπεράσει τήν ψυχή σου.
Ἡ προφητεία αὐτή ἀναφέρεται στόν πόνο καί στήν θλίψη τῆς Θεοτόκου, ὅταν θά ἔβλεπε νά καταδιώκεται ὁ Χριστός ἀπό τόν Ἡρώδη. Ὅταν θά τόν συκοφαντοῦν οἱ γραματεῖς καί οἱ φαρισαῖοι. Κυρίως καί πρό πάντων ὅταν θά τόν ἔβλεπε πάνω στόν σταυρό, νά πάσχει καί νά ὑποφέρει σάν κακοῦργος. Ἡ Παναγία δέν πόνεσε κατά τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, γιατί ἀκριβῶς τόν συνέλαβε ἀσπόρως καί τόν γέννησε ἀφθόρως. Πόνεσε ὅμως πολύ κατά τόν καιρό τῆς ἐξόδου του ἀπό τόν κόσμο αὐτό. Αὐτή εἶναι ἡ ρομφαία πού θά διεπερνοῦσε τήν ψυχή της.
Σύμφωνα μέ τήν προφητεία τοῦ δικαίου Συμεών κανένας δέν ἔμεινε ἐκτός πειρασμοῦ. Ὁ Πέτρος, ὁ κορυφαῖος τῶν μαθητῶν, τόν ἀρνήθηκε τρεῖς φορές. Οἱ ἄλλοι τόν ἐγκατέλειψαν. Ὅλοι τους ἔφυγαν καί ὁ Χριστός ἔμεινε μόνος κρεμασμένος καί περιφρονημένος πάνω στόν Σταυρό σάν κριάρι ἕτοιμο γιά θυσία. Ὅλοι δέχονται πειρασμούς, ἀκόμη καί αὐτός ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία. Κανείς ἅγιος δέν ἔμεινε χωρίς πειρασμό, γιατί ὅλοι αὐτοί εἶναι πάντοτε χρήσιμοι καί ὠφέλιμοι στή ζωή μας.
Τό δεύτερο δίδαγμα: Ὅταν ὁ δίκαιος καί ἀναμάρτητος Κύριος εἶχε τούς πειρσμούς του, ὅταν ἡ Παναγία δέχθηκε φοβερούς πειρασμούς, ἐμεῖς γιατί διαμαρτυρόμαστε, ὅταν ἀντιμετωπίζουμε πειραμούς; Καί μάλιστα ζητοῦμε τόν λόγο καί ρωτᾶμε τόν Θεό, θέλουμε νά τόν ἀνακρίνουμε, γιατί Θεέ μου, νά ἔχω πειρασμούς στή ζωή μου;
Λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, βγάλε τούς πειρασμούς καί κανείς δέν σώζεται. Μή γογγύζουμε λοιπόν στούς πειρασμούς, ἀλλά νά ζητοῦμε τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιά νά τά βγάλουμε πέρα. Μεγάλο ὄφελος θά προκύψει ἀπό τούς πειραμούς. Μόνο νά τούς δεχώμαστε μέ ὑπομονή, μέ καρτερία καί ταπείνωση.
Γ) καί τελευταῖο. Ἀφοῦ ὁ δίκαιος καί πρεσβύτης Συμεών πῆρε τόν Χριστό βρέφος τεσσακονθήμερο στήν ἀγκαλιά του, εἶπε ἐκεῖνον τόν θαυμάσιο ὕμνο, πού λέμε κάθε μέρα στό τέλος τοῦ ἑσπερινοῦ: Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ... Τώρα, Κύριε, μπορῶ νά πεθάνω. Τώρα μπορεῖς νά μέ πάρεις ἀπό τόν κόσμο αὐτό, ἀφοῦ εἶδα τόν σωτήρα τοῦ κόσμου. Ἐσύ μοῦ ὑποσχέθηκες, ὅτι δέν θά πεθάνω προτοῦ δῶ τόν Χριστό. Τώρα πού ὅλα πραγματοποιήθηκαν καί τά εἶδα, τώρα μπορῶ νά ἀναχωρήσω ἀναπαυμένος, εὐτυχισμένος καί μέ εἰρήνη γιά τό οὐράνιο ταξίδι.
Διδάγματα: Σύμφωνα μέ ἱστορικά στοιχεῖα, ὁ δίκαιος Συμεών ἀπέθανε σέ ἡλικία περίπου 280 ἐτῶν. Ἔτσι θέλησε ὁ Θεός στήν δική του περίπτωση. Γιά τόν καθένα κάτι ἔχει ὁρίσει ὁ Θεός, γιά ὅλους ἔχει τό πρόγραμμά του. Κάποιοι θά φύγουν ἀπό αὐτόν τόν μάταιο κόσμο νωρίς, κάποιοι ἄλλοι ἀργά καί κάποιοι πολύ ἀργά. Ὅπως θέλει ὁ Θεός. Σέ κανέναν δέν ἐπιτρέπεται νά παραπονιέται, γιατί ἔχει βάσανα στή ζωή του, γιατί κάποιον τόν ξέχασε καί δέν τόν παίρνει ἤ γιατί κάποιος νά φεύγει νέος ἀπό τήν ζωή, πολύ δέ περισσότερο κανείς δέν ἔχει δικαίωμα νά θέτει τέρμα στή ζωή του. Αὐτήν τήν ἐξουσία τήν ἔχει μόνο ὁ Θεός.
Κάποτε συζητούσαμε στό Ἅγιον Ὄρος μέ ἕναν μοναχό. Μεταξύ τῶν ἄλλων μοῦ εἶπε: Παλαιότερα παρακαλοῦσα τόν Θεό νά μέ πάρει νέο ἀπό τήν ζωή, ὑποτίθεται πρίν προλάβω νά ἁμαρτήσω. Εὐτυχῶς καί δέν μέ ἄκουσε. Τώρα παρακαλάω τόν Θεό, πρῶτα νά τόν ἀγαπήσω καί μάλιστα νά τόν ἀγαπήσω πολύ καί μετά νά μέ πάρει. Ἄν φύγουμε χωρίς νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό, χαθήκαμε. Εὐτυχῶς πού πολλές φορές δέν μᾶς ἀκούει ὁ Θεός, γιατί δέν ξέρουμε τί λέμε καί τί ζητᾶμε.
Ἔτσι καί μέ μᾶς, ἀγαπητοί μου, δέν ἔχει καμιά σημασία πόσα χρόνια θά ζήσουμε καί πῶς θά πεθάνουμε, ἀλλά πῶς ζοῦμε καί τί θά γίνει μετά πού θά ἀπέλθουμε ἀπό αὐτόν τόν μάταιο κόσμο.
Νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό. Νά ἐφαρμόζουμε τό ἅγιο θέλημά του καί νά παρακαλοῦμε νά μᾶς δίνει καιρόν μετανοίας. Τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν νά τόν περάσουμε ἐν εἰρήνῃ (ἄν γίνεται) καί μετανοίᾳ (ὁπωσδήποτε), γιά νά ἔχουμε χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, καλήν ἀπολογίαν, σωτηρίαν ψυχῆς καί καλόν παράδεισον. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου