Εἶναι κοινή διαπίστωσις μά καί λυπηρό συνάμα, ὅτι στίς ἡμέρες μας ἀντιστρέψαμε τά πράγματα. Τά κάτω, τά ἀνάξια λόγου, τά βάλαμε ψηλά στήν κλίμακα τῶν ἀξιῶν. Τά μικρά τά κάναμε μεγάλα, ἐνῷ περιφρονοῦμε τά ὑψηλά καί μεγάλα. Σεβόμαστε καί ἀναγνωρίζουμε τούς μικρούς καί ἀνάξιους, ὅμως δέν δίνουμε σημασία στούς μεγάλους καί κατά πάντα ἄξιους, στούς μεγάλους εὐεργέτες τῆς ἀνθρωπότητας, στούς κορυφαίους τῆς ἐπιστήμης, τῶν τεχνῶν καί τῶν γραμμάτων. Περιφρονοῦμε τούς ἥρωες τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι καί κυρίως οἱ τῆς νέας γενιᾶς γνωρίζουν πολλά γιά τούς διάφορους ἠθοποιούς, τραγουδιστές καί ποδοσφαιριστές, ἀλλά γιά τόν Σωκράτη, τόν Πλάτωνα, τόν Ἀριστοτέλη τίποτε. Γιά τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, γιά τόν Μέγα Βασίλειο, γιά τόν Ἅγιο Γεώργιο ἰδέα δέν ἔχουμε. Γιά τήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας γνωρίζουμε κάποια λίγα, ἐλάχιστα. Γιά τήν πίστη μας τίποτε, ἔχουμε ἄγρια μεσάνυχτα.
Γιά τόν μεγάλο ἅγιο πού γιορτάζουμε σήμερα, ὅπως τό λέει τό ὄνομά του, τόν Μέγα Ἀθανάσιο, πολύ λίγα γνωρίζουμε γιά τήν ζωή του, τούς ἀγῶνες καί τά βάσανά του. Καί ὅμως ἡ ἱστορία τόν θεωρεῖ, τόν ἀναγνωρίζει ὡς τόν ἡρωϊκότερο τῶν ἁγίων, τῶν ἁγιότερο τῶν ἡρώων καί στύλο τῆς Ὀρθοδοξίας.
Εἶναι πατέρας τῆς Ὀρθοδοξίας, γιατί αὐτός μέ τό φωτισμένο ἀπό τόν Θεό μυαλό του διετύπωσε τούς ὅρους καί τά δόγματα, τήν ὀρθή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί ξεκαθάρισε τό ἔδαφος τῆς πίστεώς μας ἀπό τά διάφορα ἀγκάθια καί ζιζάνια, ἀπό τίς αἱρετικές διδασκαλίες.
Ἔλαβε τόν τίτλο Μέγας, ὄχι γιατί εἶχε μέγα ἀξίωμα, (ἦταν Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας), ἀλλά κυρίως γιά δύο λόγους: Γιά τούς μεγάλους ἀγῶνες ὑπέρ τῆς πίστεώς μας καί γιά τήν πρακτική ζωή του, δηλαδή γιά τίς ἀρετές του.
Καί ὁ ἅγιος Ἀντώνιος ὀνομάσθηκε Μέγας, παρότι ἦταν ἁπλοῦς μοναχός, ἀσκητής, καί μάλιστα ἐντελῶς ἀγράμματος. Δέν ἤξερε οὔτε τήν ὑπογραφή του νά βάλει. Παρ᾿ ὅλα αὐτά ὀνομάσθηκε Μέγας καί Καθηγητής τῆς ἐρήμου. Ὥστε λοιπόν ἡ ἀξία ἑνός ἀνθρώπου πολλές φορές δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό ἀξίωμα πού φέρει. Ἡ ἁγιότητα δέν ἔχει σχέση οὔτε μέ τό ἀξίωμα, οὔτε μέ τήν μόρφωση κάποιου.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος σέ ἐγκωμιαστικό λόγο του πρός τόν Μέγα Ἀθανάσιο λέει: Ἄν ἐπαινέσω τόν Ἀθανάσιο, θά ἐπαινέσω τήν ἀρετή. Γιατί Ἀθανάσιος καί ἀρετή εἶναι τό ἴδιο πρᾶγμα. Ὅταν ἀναφέρωμαι σ᾿ αὐτόν, ἐπαινῶ τήν ἀρετή.
Ἀπό ὅλη τήν ζωή του καί τά κατορθώματά του, ἐπιτρέψτε μου νά ἀναφερθῶ σέ δύο σημεῖα. Πρῶτον, τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί δεύτερον τήν πνευματική καθοδήγηση, πού εἶχε.
Ἀπό μικρό παιδί φοιτοῦσε ἀνελλειπῶς στήν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή ἐκκλησιαζόταν τακτικότατα καί μέ μεγάλη εὐλάβεια. Ἔτσι γνώριζε τήν Θεία Λειτουργία καί τίς ἄλλες Ἱερές Ἀκολουθίες ἀπό στήθους, σάν τούς ἱερεῖς καί ἀκόμη καλύτερα. Προσευχόταν ἀδιάλειπτα, ὅπως μᾶς δίδαξε ὁ Κύριος καί παραγγέλλει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μελετοῦσε τήν Ἁγία Γραφή, ὅπως εἶναι γραμμένο ἐκεῖ μέσα, ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου μελετήσεις ἡμέρας καί νυκτός. Ἀποκλειστικό του ἀνάγνωσμα ἦταν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Πάντοτε ἦταν μέ τήν Ἁγία Γραφή στό χέρι. Ἔτσι ἔφτασε σέ ἡλικία δέκα ὀκτώ ἐτῶν καί γνώριζε ἀπ᾿ ἔξω ὅλο τό Εὐαγγέλιο.
Διαβάζοντας τό ἱερό Εὐαγγέλιο βλέπουμε, ὅτι ὁ διάβολος πείραξε τόν Χριστό μέσα στήν ἔρημο μετά τήν βάπτισή του. Κατετρόπωσε καί τόν ἔδιωξε, ὄχι μέ τήν δύναμή του, ὄχι μέ θαύματα, ἤ κάτι ἄλλο, ἀλλά χρησιμοποιώντας τά λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ διάβολος, ὁ πατήρ τοῦ ψεύδους, δέν ἀντέχει νά ἀκούει τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, γιαὐτό καίγεται, τό βάζει στά πόδια καί φεύγει, σάν νά κάποιος τόν μαστιγώνει ἀλύπητα.
Ἀλλά καί τά ὄργανά του τά πλανεμένα, τούς διάφορους αἱρετικούς, πού ζοῦν μέσα στό ψέμα καί στό σκοτάδι, καί κυρίως τούς ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ μέ τήν Ἁγία Γραφή θά τούς ἀντιμετωπίσουμε. Αὐτό πάει νά πεῖ, ὅτι πρέπει νά μελετοῦμε συχνά, προσεκτικά καί συστηματικά τήν Ἁγία Γραφή. Αὐτή εἶναι ἡ τροφή τῆς ψυχῆς μας καί ὁ ὁδηγός μας. Αὐτή θά μᾶς δείξει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί θά μᾶς ὑποδείξει πῶς πρέπει πρέπει νά ζοῦμε, γιά νά εὐαρεστήσουμε στόν Θεό.
Ἄς ἀναλογισθοῦμε τί κάνουμε καί ποιά εἶναι ἡ σχέση μας μέ τήν Ἁγία Γραφή. Ὑπάρχει μέρα πού δέν βλέπουμε τηλεόραση; Ὄχι. Ὧρες ὁλόκληρες ξοδεύουμε γιά τά ἄχυρα καί τά ξυλοκέρακα, πού μᾶς σερβίρει τό χαζοκούτι.
Γιατί πετάξαμε τό ἅγιο Εὐαγγέλιο ἀπό τά χέρια μας καί δέν ἔχουμε πλέον καμία σχέση μέ τήν ἀνάγνωσή του; Ἄν ἔχουμε Καινή Διαθήκη στό σπίτι μας, εἶναι ὁλοκαίνουργια καί ἄθικτη, σέ πολύ καλή κατάσταση, ἀφοῦ δέν τήν πιάνουμε ποτέ στά χέρια μας. Προσέξτε τώρα αὐτήν πού ἔχουν οἱ Χιλιασταί. Εἶναι λειωμένη, κυριολακτικά τήν ἔφαγαν, γιατί τήν διαβάζουν συνέχεια, γιά νά πολεμήσουν τήν πίστη μας τήν Ὀρθόδοξη. Δυστυχῶς οἱ υἱοί τοῦ σκότους ἐργάζονται ἀσταμάτητα καί ἐμεῖς κοιμώμαστε μακαρίως.
Τό δεύτερο πού θά ἤθελα νά σχολιάσω εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ἐκτός ἀπό τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἔζησε σέ διάφορα μοναστήρια καί κοντά σέ ἀσκητές τῆς Αἰγύπτου, ἀκόμη καί στόν Μέγα Ἀντώνιο. Τούς γνώρισε ἀπό κοντά, μελέτησε τήν ζωή τους, διδάχθηκε ἀπό τό φωτεινό παράδειγμά τους καί ἐπεδίωξε νά ἀποκτήσει τίς ἀρετές τους.
Αὐτός πού τόν δίδαξε πολλά καί καθόρισε τήν πορεία τῆς ζωῆς του ἦταν ὁ Μέγας Ἀντώνιος. Αὐτός ἦταν ὁ πνευματικός του σύμβουλος καί ὁ Γέροντάς του. Ὅταν ἔγινε Πατριάρχης αἰσθανόταν μεγάλη τιμή νά ρίχνει νερό μέ ἕνα κανάτι καί νά πλένει τά χέρια του ὁ Μέγας Ἀντώνιος. Κάποτε μάλιστα τοῦ ἔκανε δῶρο ἕνα τριμμένο καί ξεθωριασμένο ράσο, τό ὁποῖο ὁ Μέγας Ἀθανάσιος φοροῦσε μέ καμάρι στίς μεγάλες γιορτές.
Ὅλα αὐτά δείχνουν τήν μεγάλη ταπείνωση τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου. Ἐμᾶς διδάσκουν, ὅτι πρέπει ὅλοι μας νά ἔχουμε πνευματικό, τόν ὁποῖο συχνά πρέπει νά ἐπισκεπτώμεθα καί νά ἐξομολογούμεθα. Δέν γίνεται πνευματική προκοπή χωρίς νά ἔχουμε πνευματικό. Μή φοβώμαστε σ᾿ αὐτόν νά ὁδηγήσουμε τά παιδιά μας, ἀλλά νά πηγαίνουμε κι᾿ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.
Λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, ἄνθρωπος αὐτοσύμβουλος καθεαυτοῦ πολέμιος. Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἔχει πνευματικό νά τόν συμβουλεύσει καί συμβουλεύεται τόν ἑαυτό του, γίνεται πολέμιος, ἐχθρός τοῦ ἑαυτοῦ του. Αὐτός μέ μαθηματική ἀκρίβεια βαδίζει στήν καταστροφή. Γιαὐτό θά μᾶς πεῖ καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τρέξε νά βρεῖς πνευματικό πατέρα καί νά τόν ἔχεις σέ ὅλη σου τήν ζωή. Νά ἐξολογεῖσαι μέ εἰλικρίνεια ὅλα τά ἁμαρτήματά σου, γιά νά λαμβάνεις τήν ἄφεση. Αὐτό εἶναι τό καλύτερο πού ἔχεις νά κάνεις στή ζωή σου.
Ἀγαπητοί μου,
Τώρα πού σέ λίγο θά φύγουμε ἀπό τόν Ναό, μαζί μέ χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, πού θά πάρουμε ἀπό τήν Θεία Λειτουργία, νά πάρουμε καί μιά διπλῆ σταθερή ἀπόφαση: Νά μελετοῦμε τήν Ἁγία Γραφή. Νά διαβάζουμε τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί νά βροῦμε πνευματικό, στόν ὁποῖο θά ἐξομολογούμεθα τά κρίματά μας καί θά ζητοῦμε τίς συμβουλές του. Αὐτά τά δύο νά μᾶς βοηθήσει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος νά κατορθώσουμε καί δι᾿ αὐτῶν νά ἐπιτύχουμε τήν σωτηρία μας. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου