Ὁ ἅγιος Παρθένιος ἔζησε στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Καταγόταν ἀπό μία κωμόπολη τῆς Βιθυνίας τῆς Μ. Ἀσίας. Ἦταν γυιός τοῦ διακόνου Χριστοφόρου, ἀπό τόν ὁποῖο διδάχθηκε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη. Γράμματα πολλά δέν ἔμαθε. Ἦταν ὅμως εὐλαβέστατος καί πολύ ἐνάρετος ἄνθρωπος.
Ἀπό αὐτά τά πρῶτα λόγια, πού εἴπαμε βγαίνουν πολλά διδάγματα. Ἕνα πολύ κακό στήν ἐποχή μας, εἶναι τό ὅτι δέν ἀσχολούμεθα καθόλου μέ τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν μας. Μᾶς τρώει ἡ ἐργασία μας ἤ ἡ τηλεόραση καί ποτέ δέν ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν πνευματική κατάστασή τους. Σκοτωνόμαστε νά τά ἀφήσουμε περιουσία, ἀλλά καρφί δέν μᾶς καίγεται, πού δέν πιστεύουν στό Θεό καί δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τήν Ἐκκλησία.
Κάνουμε μεγάλο ἀγώνα νά μάθουν τά παιδιά μας γράμματα, νά ἀποκτήσουν πολλές γνώσεις, μά δέν προσπαθοῦμε νά τά κάνουμε ἀνθρώπους τῆς ἀρετῆς,φίλυς τοῦ Θεοῦ. Τά στέλνουμε στοῦ κόσμου τίς ἐξωσχολικές δραστηριότητες, ξένες γλῶσσες, γυμναστική, χορευτικά, ζωγραφική, νά μάθουν κάποιο μουσικό ὄργανο, ὅμως ποτέ τους δέν πατοῦν στό Κατηχητικό. Ἄ, γι᾿ αὐτό δέν ἔχουν χρόνο. Ὅταν ἀργότερα καταλάβουμε τό σφάλμα μας, θά εἶναι πλέον πολύ ἀργά. Τότε θά χτυπᾶμε τό κεφάλι μας.
Λησμονοῦμε, ὅτι ἡ μονομερής καλλιέργεια τοῦ ἐγκεφάλου βγάζει ἐγκληματίες, ἐνῷ ἡ καλλιέργεια τῆς καρδιᾶς γεννάει ἁγίους.
Ἄς ἀναλογισθεῖ ὁ καθένας μας ἀπό πότε ἔχει νά πάρει τά παιδιά του, μικρά ἤ μεγάλα, καί νά συζητήσει μαζί τους; Ἀπό πότε ἔχει νά τά μιλήσει γιά τήν πίστη μας, γιά τόν Θεό μας; Ὅτι αὐτό πρέπει νά κάνουν ἤ τό ἄλλο νά ἀποφύγουν, γιατί ἔτσι εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ; Οἱ πιό πολλοί ποτέ, καμμιά φορά δέν ἀσχοληθήκαμε μέ τέτοια θέματα καί μετά διερωτώμεθα τί φταίει, μᾶς πιάνει τό παράπονο, γιατί ἔγιναν ἔτσι τά παιδιά μας;
Νά ξέρετε ὅτι, ὅταν ἔμεῖς ἀδιαφοροῦμε καί κοιμώμαστε, οἱ πονηροί ἄνθρωποι, τά κακοποιά στοιχεῖα, ἐργάζονται πυρετωδῶς καί μέ τέχνη, γιά νά διαφθείρουν τά παιδιά μας. Λέγει δέ ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ὅτι τέτοιους γονεῖς ὡς ἐγκληματίες θά τούς καταδικάσει ὁ Θεός.
Ὁ ἅγιος Παρθένιος ἀπό μικρός διδάχθηκε ἀπό τόν πατέρα του τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους. Ἦταν φιλόθεος, γι᾿ αὐτό ἔγινε ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος. Διάβαζε στό Εὐαγγέλιο, πῶς ὁ Χριστός ἀλίευσε τούς μαθητές του καί αὐτό τόν ἔκανε νά ἀγαπήσει τό ψάρεμα. Ψάρευε στή λίμνη τῆς Ἀπολλωνιάδας καί αἰσθανόταν, ὅτι ἐργαζόταν στή λίμνη τῆς Γαλιλαίας ἐπάνω στό ψαροκάϊκο τοῦ Πέτρου ἤ τοῦ Ἰωάννη.
Στήν δουλειά του εἶχε θαυμαστά ἀποτελέσματα, γιατί εἶχε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Γέμιζαν πάντοτε τά δίχτυα του, ὅπως τότε τοῦ Πέτρου. Τά ψάρια πού ἔπιανε δέν τά κρατοῦσε γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά τά μοίραζε στούς φτωχούς ἤ τά πουλοῦσε καί τά χρήματα πάλι τά ἔδινε σ᾿ αὐτούς. Ἐπισκεπτόταν τούς θλιμμένους, τούς ἀρρώστους, τούς πονεμένους καί ὅλους τούς παρηγοροῦσε εἴτε μέ τά λόγια του εἴτε μέ ἔργα φιλανθρωπίας. Τοῦ φαινόταν πολύ παράξενο πού τόν εὐχαριστοῦσαν καί τούς ἔλεγε: Γιατί μέ εὐχαριστεῖτε; Δέν ἔκανα δά καί τίποτε σπουδαῖο; Ἀδέλφια δέν εἴμαστε; Τί πιό φυσικό καί ἁπλούστερο νά βοηθάει κάποιος τούς ἀδελφούς του;
Καί σήμερα ὁ ἀδελφός ἀδικεῖ καί κλέβει τόν ἀδελφό, ὁ συγγενής ἐκμεταλλεύεται τόν συγγενῆ του. Αὐτό εἶναι τό κατάντημα τῆς ὑποτιθέμενης χριστιανικῆς καί προοδευτικῆς κοινωνίας μας.
Αὐτήν τήν ἐνάρετη ζωή καί προσφορά του τήν ἐξετίμησε ὁ ἐπίσκοπος Μελιτουπόλεως καί τόν χειροτόνησε πρεσβύτερο. Ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος Λαμψάκου. Στήν ἐπισκοπή του οἱ περισσότεροι κάτοικοι ἦσαν εἰδωλολάτραι. Ὅλους αὐτούς τούς κέρδισε μέ τήν ἀγάπη του, μέ τά καλά του ἔργα καί τά θαύματα, πού ἐπιτελοῦσε. Ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Νά ἐκδιώκει τούς δαίμονες καί νά θεραπεύει κάθε εἴδους ἀσθένεια. Κυρίως νά θεραπεύει τόν καρκίνο.
Ὅταν πέθανε σχεδόν ὅλοι οἱ εἰδωλολάτραι ἔγιναν χριστιανοί. Ὅλους αὐτούς δέν τούς ἀντιμετώπιζε σάν ἐχθρούς, οὔτε προσπαθοῦσε νά τούς πείσει μέ φιλοσοφίες ἤ λογικά ἐπιχειρήματα νά γίνουν χριστιανοί. Ὁ ἅγιος Παρθένιος χρησιμοποιοῦσε τήν γλῶσσα τῆς ταπεινώσεως, τῆς ἀγάπης καί τῆς προσφορᾶς. Ἔτσι εἶχε τά θαυμαστά ἀποτελέσματα. Γνώριζε πολύ καλά ἐκ πείρας αὐτό πού λέει μιά σοφή λαϊκή παροιμία: Τό ψωμί τρώγεται καλύτερα μέ τό μέλι παρά μέ τό ξύδι.
Ἀγαπητοί μου,
Μιά ἐπαρχία ὁλόκληρη μέ εἰδωλολάτρες ὁ ἅγιος Παρθένιος τήν ὡδήγησε στό Χριστό, στήν ἀληθινή πίστη. Γέμισε τίς Ἐκκλησίες μέ πιστούς. Ἐμεῖς σήμερα ἕναν χριστιανό δέν μποροῦμε νά φέρουμε στό Χριστό, νά τόν ὁδηγήσουμε στήν Ἐκκλησία. Ἡ γυναίκα δέν μπορεῖ νά φέρει τόν ἄνδρα της. Ὁ πατέρας δέν καταφέρνει νά συγκινήσει τό παιδί του. Ὁ ἀδελφός δέν πείθει τόν ἀδελφό του κ.ο.κ. Γιατί ἄραγε; Γιατί δέν εἴμαστε ἐμεῖς αὐτοί, πού πρέπει νά εἴμαστε. Γιά νά συγκινήσεις καί νά διδάξεις πρέπει νά ἔχεις ἁγία ζωή, νά εἶσαι ξεχωριστός ἄνθρωπος. Πρέπει νά διαθέτεις πίστη φλογερή, καρδιά πού νά ἀγαπάει ἄδολα, νά ἔχεις πολύ φιλότιμο, εἰλικρινές ἐνδιαφέρον καί ὑψοποιό ταπείνωση. Ὅσο δέν διαθέτουμε αὐτά, πάντοτε θά ἀποτυγχάνουμε.
Ἄς διδαχθοῦμε σήμερα ἀπό τόν ἅγιο Παρθένιο τόν τρόπο τῆς καλῆς ἀλιείας. Σκοπός μας εἶναι νά ὁδηγοῦμε ψυχές στό Χριστό, στή σωτηρία. Ὅμως γιά νά τό κατορθώσουμε, πρέπει πρῶτα ἐμεῖς νά ὁδηγηθοῦμε. Ὅσο δέν μποροῦμε νά ὁδηγήσουμε ἄλλους στό Χριστό, σημαίνει ὅτι οὔτε ἐμεῖς εἴμαστε κοντά του. Ἄς πᾶμε ἐμεῖς κοντά στό Χριστό καί τότε πλῆθος κόσμου θά βρεῖ ἀνάπαυση κοντά μας. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου